ttbbiston

'''''' ۰۲۱-۵۵۲۷۸۲۴۲

تماس : دفتر مرکزی 02155278242

عنوان مطلب:

افزودنی بتن

افزودنی بتن

افزودنی‌های بتن موادی به‌غیراز سیمان، آب، سنگ‌دانه و الیاف می‌باشند که اندکی قبل از اختلاط یا در هنگام اختلاط به مخلوط بتن اضافه می‌شوند، این افزودنی‌ها به‌منظور اصلاح بعضی از خواص بتن از قبیل کارپذیری، مقاومت، آب‌بندی و دوام می‌باشند. برای استفاده از افزودنی‌ها باید به اثرات درازمدت آن‌ها بر روی بتن توجه کرد.

افزودنی‌های بتن موادی به‌غیراز سیمان، آب، سنگ‌دانه و الیاف می‌باشند که اندکی قبل از اختلاط یا در هنگام اختلاط به مخلوط بتن اضافه می‌شوند، این افزودنی‌ها به‌منظور اصلاح بعضی از خواص بتن از قبیل کارپذیری، مقاومت، آب‌بندی و دوام می‌باشند. برای استفاده از افزودنی‌ها باید به اثرات درازمدت آن‌ها بر روی بتن توجه کرد.

غلب به‌جای استفاده از یک سیمان خاص، این امکان وجود دارد که برخی از خواص سیمان‌های متداول را با ترکیب یک ماده تحت عنوان (افزودنی بتن) مناسب، تغییر داد. در برخی از موارد چنین ترکیبی تنها راه رسیدن به تأثیر مطلوب است. مقدار مواد افزودنی بتن کم است بنابراین در تعیین نسبت‌های اختلاط به‌حساب نمی‌آیند.

نکاتی که هنگام استفاده از افزودنی بتن باید به آن‌ها توجه کنیم:

  1. استفاده از این مواد تنها با تصویب دستگاه نظارت مجاز است.
  2. قابلیت استفاده از افزودنی‌ها باید قبل از استفاده و به کمک آزمایش اثبات شود.
  3. سازگاری چند ماده‌ی افزودنی بتن که به‌صورت هم‌زمان می‌خواهیم از آن‌ها استفاده کنیم و همچنین سازگاری مواد افزودنی بتن باسیمان باید موردبررسی قرار گیرد.
  4. اندازه‌گیری مواد افزودنی باید با دقت انجام شود.
  5. ثابت ماندن عملکرد افزودنی‌های بتن در طول زمان باید مشخص شود.
  6. در ساخت بتن مسلح نباید از کلرید کلسیم یا هر ماده افزودنی حاوی کلر به‌غیراز ناخالصی‌های مربوط به مواد تشکیل‌دهنده ماده افزودنی استفاده شود.
  7. حداکثر میزان مصرف مواد افزودنی ۵ درصد وزنی سیمان است.
  8. حداکثر مقدار مصرف کلرید کلسیمدر بتن غیرمسلح ۲ درصد وزنی سیمان است.
  9. مواد افزودنی بتن را یا باید با آبی که برای اختلاط در بتن استفاده خواهیم کرد، مخلوط کرده و به همراه سایر اجزای بتن به داخل مخلوط‌کن ریخت و یا اینکه آن را به‌صورت تدریجی به مخلوط‌کن در حین کار وارد می‌کنیم.

انواع مواد افزودنی بتن

مواد افزودنی دوام بتن

مواد افزودنی روان کننده

مواد افزودنی حباب هواساز

مواد افزودنی کاهنده‌ی آب

مواد افزودنی دیرگیر کننده

تسریع‌کننده‌های پوزولان ها

توجه

در ادامه اکثر افزودنی‌های بتن که در کشور مورداستفاده قرار می‌گیرند، معرفی می‌گردند.
 نکته‌ای که باید بدانید این است که اطلاعات ذکرشده در این قسمت بر مبنای مشخصات منتشرشده از طرف تولیدکنندگان این محصولات تهیه‌شده‌اند، بنابراین صحت مطالب بر عهده تولیدکنندگان می‌باشد.
 همچنین باید استفاده‌کننده قبل از استفاده از مواد افزودنی باید از اطلاعات هر ماده‌ی افزودنی مطمئن شود.

افزودنی‌های افزایش دوام بتن

1- میکرو سیلیس Silica Fume

میکرو سیلیس، یکی از محصولات فرعی حاصل از کوره‌های قوس الکتریکی تولید آلیاژهای فرو سیلیس است که حاوی ۹۰% سیلیس غیر کریستالی و به شکل ذرات پودری با قطر متوسط ۰.۱ میکرون است. این ماده بسیار پوزولانی بوده و جهت مصرف در بتن به‌عنوان یک جزء سیمانی بسیار مناسب است.

استفاده از میکرو سیلیس در بتن موجب فواید زیادی ازجمله کاهش ترک‌های ناشی از هیدراتاسیون سیمان، افزایش دوام در برابر سولفات‌ها و آب‌های اسیدی و نیز افزایش مقاومت می‌شود.

ازاین‌رو می‌توان از آن در بتن ریزی‌های اسکله‌های دریایی، شمع‌ها، ستون‌ها و قطعات پیش‌ساخته، فونداسیون ماشین‌آلات و امثالهم استفاده کرد.

امروزه استفاده از میکرو سیلیس در کشورهای توسعه‌یافته، بسیار گسترش‌یافته است.

دز بتن، برابر با ۱۰ تا ۱۵% وزن سیمان مصرفی می‌باشد و لذا به همان میزان می‌توان از مقدار سیمان مصرفی کاست.

معمولاً توصیه می‌گردد که همواره با میکرو سیلیس، از یک افزودنی فوق روان کننده سازگار با آن استفاده شود. میکرو سیلیس با وزن مخصوصی بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب غالباً در کیسه‌های ۴۰۰ الی ۲۰۰ کیلویی و یا به‌صورت فله فروخته می‌شود.

حمل‌ونقل، نگهداری و مصرف میکرو سیلیس به علت وزن حجمی کم و ریزی ذرات آن مشکل و پرهزینه بوده و ازآنجایی‌که هنگام اضافه شدن به بتن، اختلاط به‌طور کامل و مطلوب انجام نمی‌گیرد لذا خصوصیات بهینه آن به‌طور کامل ظهور نمی‌کند. به‌علاوه ازنظر محیط‌زیست و شرایط بهداشتی نیز همواره برای مصرف‌کنندگان مشکل‌آفرین بوده است.

جهت رفع مشکلات فوق ژل میکرو سیلیس به‌عنوان جایگزین سیستم قدیمی میکرو سیلیس + فوق روان کننده تولید و عرضه‌شده است.

2- ژل میکرو سیلیس (Silica Fume Gel (Modified

این ماده افزودنی، محصولی ابتکاری است که در بسیاری از پروژه‌های جنوب کشور مورداستفاده قرارگرفته است. این محصول را می‌توان در کلیه سازه‌هایی که نیاز به مقاومت در برابر عوامل شیمیایی خورنده دارند، از قبیل اسکله‌ها و مخازن مواد شیمیایی، استفاده کرد.

این محصول در حالت طبیعی به‌صورت ژله‌ای بوده و به رنگ خاکستری است. ژل میکرو سیلیس با وزن مخصوص حدود ۱۵۰ کیلوگرم بر مترمکعب قابلیت انبار شدن به مدت ۶ ماه (با درب بسته و به دور از یخ‌زدگی) را دارا است.

در کل پس از باز کردن درب بسته‌بندی ژل میکرو سیلیس، باید بلافاصله نسبت به استفاده از آن اقدام نمود. مصرف ژل میکرو سیلیس خشک‌شده مجاز نیست. توصیه می‌گردد که می‌توان با افزودن ۷ تا ۱۰ درصد وزن سیمان مصرفی، ژل میکرو سیلیس در زمان ساخت بتن و چند دقیقه مخلوط کردن آن به راندمان مناسب دست‌یافت

سایر موارد مصرف ژل میکروسیلیس افزایش اسلامپ، افزایش مقاومت مکانیکی و کاهش نفوذپذیری است. ژل میکروسیلیس به سه صورت دیرگیر، زودگیر و معمولی تولید می شود.

افزودنی های روانسازی بتن

۱- فوق روان کننده هایی بر پایه لیگنو سولفونیت اصلاح شده

مصرف این فوق روان کننده که حالت مایع دارد موجب کاهش نفوذپذیری، افزایش مقاومت و دوام بتن می گردد. مصرف این نوع فوق روان کننده می تواند اسلامپ ۴ را تا حدود ۱۰ افزایش دهد. با استفاده از این ماده افزودنی می توان بتن ریزی سازه های فوق العاده مسلح، سقفها، ستونهای ظریف و قطعات حجیم را به راحتی انجام داد. با استفاده از این ماده، نیاز به ویبراسیون بتن به حداقل رسیده و بدون آب افتادگی می توان به تراکم لازم دست یافت.

نکته مهم در استفاده از این نوع روان کننده دقت به عدم وجود کلر در ترکیب آن می باشد.

مقدار مصرف این نوع فوق روان کننده برابر با ۰.۸ تا ۱.۵ درصد وزن سیمان مصرفی است که باید به آب بتن اضافه گردد. زمان لازم برای دستیابی به اختلاط کامل نیز حداقل یک دقیقه به ازای هر متر مکعب بتن است.

به کمک این ماده می توان تا ۱۰% میزان مصرف آب بتن را کاهش داد. زمان مجاز انبارداری آن نیز تا یکسال در شرایط به دور از یخ زدگی است.

۲- فوق روان کننده هایی بر پایه ملامین سولفونیت فرمالدئید اصلاح شده

این نوع فوق روان کننده به صورت مایع و پودری تولید شده و یک نوع تجاری آن که تحت عنوان MS – 1R است دارای خاصیت دیرگیر کنندگی می باشد. بنابراین به طور همزمان می تواند در مناطق گرم و بتن ریزی های خیلی حجیم مورد استفاده قرار گیرد.

میزان مصرف نوع مایع این فوق روان کننده ۱ تا ۱.۵ درصد وزن سیمان مصرفی است، که باید به آب بتن اضافه شده و حدود ۲ دقیقه مخلوط گردد. در نوع پودری نیز باید ۰.۳ تا ۰.۶ درصد وزن سیمان از این پودر را به مصالح خشک اضافه کرد.

توصیه می گردد که در صورت فاصله حمل زیاد، نیمی از فوق روان کننده مذکور را در هنگام ساخت بتن و مابقی را در محل بتن ریزی به محموله افزود. بهتر است قبل از حدود ۶ ماه انبارداری (در شرایط به دور از یخ زدگی و تابش مستقیم آفتاب) نسبت به مصرف این نوع فوق روان کننده اقدام نمود.

۳- فوق روان کننده هایی بر پایه نفتالین سولفات اصلاح شده

روش و میزان مصرف و طریقه انبارداری این نوع از فوق روان کننده مشابه با نوع تشریح شده در شماره ۱ همین مبحث است.

ضد یخ بتن

این مواد عموما به صورت مایع تولید شده و دارای وزن مخصوصی در حدود ۱۳۰۰ کیلوگرم در مترمکعب می باشند. ضدیخ های بتن با کاهش نقطه انجماد آب امکان بتن ریزی حتی در دمای حدود ۱۵- درجه سانتی گراد، را فراهم می سازند.

در پاره ای از موارد خاصیت هوازایی ضد یخها باعث بالا رفتن مقاومت بتن در مقابل سیکلهای متناوب یخ زدگی و آب شدن می شود. مقدار مصرف ضدیخ در بتن رابطه مستقیم با دمای محیط دارد. در محاسبه دمای محیط نیز حداقل دمایی که ممکن است بتن در طول زمان گیرش خود با آن مواجه شود، باید ملاک محاسبه قرار گیرد. به عنوان یک راهنمای کلی می توان به جدول زیر توجه نمود.

نحوه استفاده از ضد یخ بتن

عیار بتن
(کیلوگرم بر متر مکعب)
۳۵۰۳۰۰۲۵۰درجه حرارت هوا
(سانتی گراد)
میزان مصرف
(لیتر در متر مکعب)
568۲-
میزان مصرف
(لیتر در متر مکعب)
8910۵-
میزان مصرف
(لیتر در متر مکعب)
111213۱۰-
میزان مصرف
(لیتر در متر مکعب)
131415۱۵-

دیرگیر کننده بتن

استفاده از دیرگیر کننده ها تقریبا به صورت یک ضرورت در بتن ریزیهای حجیم و نیز بتن ریزی در مناطق گرمسیر درآمده است.

دیرگیر کننده ها با تأثیر مستقیم بر روی هیدراتاسیون سیمان، تقریبا یک ساعت گیرش بتن را به تأخیر می اندازند. این مواد به دلیل کاهش گرمای هیدراتاسیون، بتن را در مقابل انبساط های حرارتی مصون نگه می دارد. به علاوه به کمک استفاده از اینگونه مواد افزودنی می توان از ایجاد ترکهای سطحی در بتن جلوگیری کرد.

دیرگیر کننده ها را باید به مصالح خشک افزود و پس از اختلاط کامل، آب مصرفی جهت ساختن بتن را به آن اضافه کرد. عموم دیرگیر کننده ها را می توان تا یک سال در محیط های سرپوشیده و خشک انبار کرد.

زودگیر کننده های بتن و شاتکریت

دوسری از رایج ترین زودگیر کننده های بتن که در بازار ایران رواج دارند تحت عناوین تجاری ۱-AS و ۱-AA شناخته میشوند. زودگیر کننده ۱۰۱-AA نیز برای زودگیر شدن شاتکریت به کار می رود. در ادامه به معرفی این محصولات که از مشخصات منتشره توسط سازندگان آنها استخراج شده، پرداخته می شود.

1- زودگیر کننده بتن 1-AS

این زودگیر کننده بر پایه مواد رزینی بوده که علاوه بر خاصیت زودگیری، از قدرت روان کنندگی بالایی برخوردار است و مکانیسم عملکرد آن بر پایه شوک حرارتی به بتن نیست و به همین خاطر مقاومت نهایی بتن را نیز حداقل تا ۲۰%  افزایش می دهد.

این زودگیر کننده را باید به آب اختلاط افزود و به مدت ۲ دقیقه مخلوط کرد و سپس مصالح سنگی و در آخر سیمان را اضافه نمود.

میزان مصرف ۱- AS حدود ۰.۸ درصد الی ۱.۵ درصد وزن سیمان مصرفی است و تا یکسال در محیطهای دربسته قابل نگهداری است.

2- زودگیر کننده بتن AA-1

این زودگیر کننده بر پایه مواد شیمیایی فعالی ساخته می شود که با سیمان وارد واکنش شیمیایی شده و با سرعت بخشیدن به هیدراتاسیون سیمان، گیرش بتن را تسریع می نماید. این ماده زمان گیرش بتن را حداقل یک ساعت کاهش میدهد.

این محصول را باید به مخلوط خشک سیمان و مصالح سنگی اضافه کرد و به مدت ۳ دقیقه مخلوط نمود. آب مصرفی نیز جهت ساختن بتن در انتها به مخلوط اضافه می شود. میزان مصرف ۱- AA حدود ۱٪ إلى ۳٪ و حداکثر تا ۴٪ وزنی سیمان می باشد.

3- زودگیر کننده شاتکریت AA-101

این زودگیر کننده در بتن پاشی به روش مخلوط خشک به کار می رود و مقدار مصرف آن ۲% تا ۴% وزن سیمان می باشد. برای تسریع بیشتر در زمان گیرش میزان مصرف به ۵% تا ۶% وزن سیمان افزایش می یابد.

نکته بسیار مهم آن است که در صورت مصرف بیش از ۹% وزن سیمان، مقاومت فشاری کاهش خواهد یافت.

افزودنی های آب بند کننده بتن

یکی از مشکلات شایع در ساخت منابع ذخیره آب، آب بند نمودن آنها است، پس مهم ترین عوامل اب بندی نشدن سازه های بتنی می توان به وجود منافذ ریز ناشی از انتخاب نامناسب مصالح، ساخت و عمل آوری و اجرای بد و ضعیف بتن، وجود شکافهای ریز ناشی از ترک خوردن بتن بر اثر انقباض و انبساط، قراردادن زودهنگام بتن در معرض سرما و یا گرمای شدید و در نتیجه ضعیف و یا پوک شدن آن، عایق کاری نامناسب اولیه و یا صدمه دیدن عایق کاری در حین اجرا و نیز استفاده نکردن از نوارهای آب بند (واتر استاپ) و یا مصرف نادرست آن اشاره کرد.

واتراستاپها معمولا از جنس P.V.C انعطاف پذیر هستند و جهت آب بندی درزهای انبساط در کانالها، استخرها و حوضچه های بتنی، تونلها، منابع آب و آب بندی بین کف و دیوار و محل قطع بتن مورد استفاده قرار می گیرد.

نوارهای آب بند نوین طوری طراحی شده اند که نصب آنها در حین عملیات توسط گیره های مخصوص به راحتی انجام شود. همچنین این واتراستاپها به راحتی بروش جوشکاری P.V.C قابل جوش دادن می باشند.

در این روش دو سر واتراستاپ توسط دستگاه هویه تا حد پلاستیک گرم شده سپس بر روی یکدیگر قرار گرفته فشار داده می شوند تا اتصال برقرار گردد. روش دیگر برای اتصال دو قطعه واتراستاپ استفاده از چسب P.U می باشد.

در این حالت حدود ۳۰۰ میلی متر از هر قطعه واتراستاپ را به چسب های مخصوص آغشته کرده و پس از خشک شدن آنها را کمی گرم کرده و با فشار بر روی هم قرار میدهند تا به خوبی یکدیگر را جذب کنند.

روش آب بندی

روش های آب بندی سازه های بتنی را می توان به دو دسته روشهای کلاسیک و مدرن تقسیم بندی نمود. در روش کلاسیک با استفاده از ملاتی دو جزئی شامل پودر ترمیم کننده و رزین که در بازار به اسامی ۱۱۰-VA و ۱-RM وجود دارند می توان به شرح زیر اقدام به آب بندی سازه نمود:

ابتدا یک حجم ۱۱۰-VA با ۲ الی ۳ حجم آب مخلوط شده سپس با اضافه کردن پودر ۱-RM ملات خمیری شکلی ساخته شود. از این ملات جهت انجام پوشش به روش ذیل استفاده می شود.

سطح زیر کار باید کاملا تمیز و عاری از هرگونه گرد و غبار و آلودگی نفتی و روغنی شود.

شکافهای عمیق به وسیله ملات ضد آب پر شود.

یک لایه اولیه توسط رزین رقیق شده به وسیله پیستوله و یا برس بر روی زیر کار کشیده شود.

پس از خشک شدن لایه اولیه، یک لایه نازک از ملات ضدآب به ضخامت ۲ میلی متر إلى ۳ میلی متر بر روی سطح کشیده می شود. خاصیت کارپذیری فوق العاده عالی این ملات، این کار را به راحتی گچ کاری امکان پذیر می سازد.

چون لایه اجرا شده بسیار نازک است مسئله عمل آوری و نگهداری آن فوق العاده حائز اهمیت است. برای این منظور باید یک لایه با استفاده از رزین رقیق شده با پیستوله یا برس بر روی سطح کشیده شود.

در روش مدرن با استفاده از موادی نظیر ماده ای با نام تجاری Penetron پوشش سازه بتنی را صد در صد نفوذناپذیر می کنند.

۱- افزودنی های پودری

این مواد عموما پس از اختلاط با سیمان و آب موجود در بتن، قشری آب گریز (هیدروفوبیک) در داخل منافذ و روی سطح بتن ایجاد کرده و ارتباط این مجاری را با هم قطع می کنند و در نتیجه نفوذپذیری بتن کاهش می یابد.

این نوع ماده افزودنی آب بند کننده را باید به میزان ۱% إلى ۳% وزن سیمان مصرفی، همراه با سیمان به بتن اضافه نمود و عمل اختلاط را تا به دست آمدن مخلوطی یکنواخت و همگن ادامه داد.

۲- افزودنی های مایع

عدم فشردگی لازم و وجود خلل و فرج در بتن، علت عمده عدم مقاومت بتن در مقابل نفوذ آب و سایر عوامل شیمیایی است. این مسئله موجب عدم آب بندی منابع و مخازن بتنی از قبیل استخرهای آب و فاضلاب، سدها و منابع آب می گردد.

این مسئله همچنین موجب نفوذ مواد شیمیایی مانند سولفاتها و كلرورها به داخل بتن می شود. افزودنیهای آب بند کننده، با ایجاد فشردگی بیشتر در بتن، مقاومت آن را در برابر نفوذ آب و سایر املاح شیمیایی افزایش داده و به علت کاهش میزان آب مصرفی، میزان فضاهای خالی و منافذ ریز داخل بتن را کاهش می دهد.

نکته بسیار مهم آن است که عموما در صورت مصرف همزمان این افزودنیها با سیمان تیپ ۵ (ضدسولفات)، به میزان بیش از ۰.۵ درصد وزن سیمان، زمان گیرش بتن بسیار زیاد شده و حتی می تواند به عدم گیرش بتن بینجامد.

میزان مصرف (دز) معمول آب بند کننده ها در حدود ۲% إلى ۳% وزن سیمان است که باید به آب مصرفی اضافه شده و به اندازه یک دقیقه به ازای هر متر مکعب بتن مخلوط گردد. توصیه می گردد که به منظور دستیابی به حداکثر کارایی، نسبت آب به سیمان زیر ۰.۴۵ نگه داشته شود.

امروزه از ماده دیگری به نام آنی گیر سیمان نیز به منظور آب بند نمودن سازه ها استفاده می گردد. آنی گیر سیمان محلولی است که پس از اضافه شدن به سیمان باعث کاهش زمان گیرش آن به کمتر از یک دقیقه می شود.

از این محلول برای جلوگیری از نشت شدید آب در سازه های بتنی، منابع و مخازن، زیرزمینها و به طور کلی کلیه مواردی که نیاز به جلوگیری موقت و یا دائم نشت آب باشد استفاده می شود. مصرف عمده آنی گیر سیمان در عملیات ترمیمی یا ساخت و ساز بر روی سطوح خیس است.

در این موارد ابتدا باید سطح را خشک نمود تا عملیات ترمیمی یا ساخت و ساز بر روی آن امکان پذیر باشد.

روش و میزان مصرف بدین صورت است که یک حجم محلول آنی گیر سیمان را با دو حجم سیمان مخلوط و استفاده می کنند. روش معمول مصرف به این صورت است که محلول آنی گیر سیمان را در ظرف مناسبی ریخته و سیمان را به طور یکنواخت و سریع به آن اضافه نموده و به سرعت و به مدت کوتاهی مخلوط کرده تا خمیر یکنواختی به دست آید و بلافاصله با دست آن را در محل نشت قرار داده و فشار می دهند تا سفت شود. زمان گیرش مخلوط ۳۰ الی ۴۵ ثانیه از زمان آغاز مخلوط کردن می باشد.

افزایش دمای محیط و مواد باعث سرعت انجام واکنش و کوتاه تر شدن زمان گیرش می شود. جهت طولانی تر کردن زمان گیرش، باید آنی گیر و سیمان را به روشی مناسب مثلا با استفاده از یخچال سرد نمود.

افزودنی های هواساز بتن

عملکرد اصلی مواد افزودنی هوازا، ایجاد حجم معینی از حبابهای ریز میکروسکپی و توزیع آن در بتن و ملات به منظور افزایش مقاومت بتن در برابر سیکلهای یخبندان و ذوب می باشد.

وجود تعداد زیاد حبابهای میکروسکپی هوا که به طور جدا از هم در داخل بتن قرار می گیرند باعث خنثی شدن فشارهای ناشی از یخ زدن ذرات نفوذی آب و یا تورم ناشی از تبلور سولفاتها گردیده و دوام و پایداری بتن را به طور قابل ملاحظه ای افزایش میدهد.

میزان معمول مصرف افزودنیهای هوازا در بتن بین ۰.۲ درصد تا ۰.۰۲ درصد وزن سیمان بوده که مستقیما به آب مصرفی بتن اضافه می شود، البته میزان دقیق مصرف این مواد باید در کارگاه به صورت آزمایشی مشخص گردد.

در هر صورت نوع سیمان و نرمی آن، نسبت های آب به سیمان و ماسه به سیمان و مقدار سیمان مصرفی از عوامل مؤثر در میزان لازم برای افزودنی های هوازای بتن می باشند.

افزودنی های منبسط کننده بتن

به طور معمول بتن پس از گیرش قدری جمع می شود. برای جلوگیری از این پدیده در مواردی که جمع زدگی بتن باعث بروز مشکل در کار می شود، می توان از افزودنی های منبسط کننده استفاده نمود. یک افزودنی منبسط کننده ماده ای است با خاصیت انبساطی که اگر در هنگام تهیه بتن به آن اضافه شود، علاوه بر کاهش نسبت آب به سیمان و جلوگیری از آب انداختن بتن، باعث افزایش مقاومت مکانیکی و جلوگیری از انقباض بتن شده و نهایتا استحکام و عمر سازه بتنی را افزایش می دهد.

استفاده از این افزودنی در ساخت ملات های سیمانی مقاوم، فونداسیون ماشین الات سنگین، جرثقیلها، ستون های حمال سازه های سنگین فلزی و سایر موارد مشابه توصیه می شود.

این افزودنی بسته به میزان انبساط مورد نیاز و مقاومتهای لازم و همچنین دانه بندی بتن، به مقدار ۰.۵ درصد الی ۱.۵ درصد وزن سیمان مصرفی در حین تهیه ملات به آن اضافه می شود.

از مزایای استفاده از این نوع افزودنی می توان به موارد زیر اشاره کرد

  • جلوگیری از جمع شدگی طبیعی بتن
  • کاهش نسبت آب به سیمان
  • فزایش مقاومت مکانیکی
  • جلوگیری از آب انداختن بتن
  • ایجاد روانی در بتن

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Call Now Button